دستگاه رادیوگرافی چیست؟

اتوکلاو و دستگاه رادیوگرافی که در وب سایت dentyshine.com به آنها پرداخته شده است، از تجهیزاتی هستند که هر کسی که تا بحال حتی یکبار به دندانپزشکی رفته باشد، انها را دیده است! این نشان از اهمیت این وسایل دارد که در ادامه با انها آشنا می شویم.

اتوکلاو

عقیم سازی یا غیر فعال سازی میکروب ها یکی از مهمترین جنبه های مطب دندانپزشکی است. متخصصان دندانپزشکی از روش‌های مختلفی برای اطمینان از ایمن و تمیز بودن تجهیزات مطب خود استفاده می‌کنند و یکی از رایج‌ترین روش‌های استریل کردن تجهیزات، اتوکلاو است.

اتوکلاو چیست؟

اتوکلاو ظرفی است که وقتی با بخار پر می شود و تا دمای بالا گرم می شود، تجهیزات داخل آن را استریل می کند. اتوکلاوها در محیط های مختلف آزمایشگاهی و پزشکی از جمله مطب های دندانپزشکی استفاده می شوند. آنها می توانند به اندازه کافی کوچک باشند که روی یک میز قرار بگیرند یا به اندازه کل اتاق باشند، اما اتوکلاوهای مورد استفاده در مطب های دندانپزشکی معمولاً کمی بزرگتر از مایکروویو هستند.

تاریخچه اتوکلاو

اتوکلاو در سال ۱۸۷۹ اختراع شد، اما مردم از قرن هفدهم از بخار در فضاهای بسته برای جلوگیری از بیماری استفاده می کردند. البته، در حال حاضر اتوکلاوها عمدتاً خودکار هستند تا دستی، استفاده از آنها را آسان‌تر و دقیق‌تر می‌کنند. حتی در حال حاضر، اتوکلاوهای سازگار با محیط زیست بیشتر در حال توسعه هستند. این مدل‌های جدیدتر آب مصرفی را کاهش می‌دهند یا بازیافت می‌کنند، و برخی نیز سیستم‌های کنترلی برای خاموش کردن اتوکلاو در صورت عدم استفاده دارند. اگرچه فرآیند استریل‌سازی اولیه یکسان است، اتوکلاوها همچنان بهبود می‌یابند!

اتوکلاو چگونه کار می کند؟

ابزارها حتی قبل از اینکه به داخل اتوکلاو بروند تمیز و خشک می شوند تا اطمینان حاصل شود که استریلیزاسیون موثر است. هنگامی که آنها تمیز شدند، ابزارها در بسته بندی ها یا کیسه ها بسته بندی می شوند، بنابراین وقتی از اتوکلاو خارج می شوند در معرض هوا قرار نگیرند. پس از اینکه ابزارهای بسته بندی شده در داخل اتوکلاو قرار گرفتند، درب قفل می شود و محفظه آب بندی می شود. سپس هوای داخل محفظه با بخار جایگزین می‌شود که تا زمانی که دما به حد لازم برای استریل‌سازی برسد (معمولاً حدود ۲۷۰ درجه فارنهایت) تحت فشار قرار می‌گیرد.

این دما برای مدت زمان مشخصی حفظ می شود که بسته به چیزی که در حال استریل شدن است، می تواند از ۶ تا ۳۰ دقیقه متغیر باشد. پس از آن، فشار آزاد می شود. اگرچه فشار داخل محفظه به حالت عادی برمی گردد، اما ابزارها هنوز بسیار داغ هستند، اما پس از خنک شدن، آماده استفاده برای قرار ملاقات شما هستند!

دستگاه رادیوگرافی

فناوری فعلی

روش جدیدتری برای اشعه ایکس دندان وجود دارد که ممکن است دندانپزشک شما قبلاً از آن استفاده کند یا به زودی از آن استفاده کند. به آن تصویربرداری دیجیتال می گویند. به جای ایجاد فیلم اشعه ایکس در یک اتاق تاریک، اشعه ایکس مستقیماً به رایانه فرستاده می شود و می تواند روی صفحه نمایش، ذخیره یا چاپ شود. استفاده از این فناوری جدید چندین مزیت دارد:

این روش از تشعشعات کمتری نسبت به اشعه ایکس معمولی استفاده می کند و زمان انتظاری برای توسعه اشعه ایکس وجود ندارد – تصاویر چند ثانیه پس از گرفتن بر روی صفحه نمایش در دسترس هستند. به عنوان مثال، تصویر گرفته شده از یک دندان را می توان چندین برابر اندازه واقعی آن در صفحه کامپیوتر افزایش و بزرگ کرد و به شما این امکان را می دهد که دندانپزشک شما راحت تر به شما نشان دهد که مشکل کجا و چیست. در صورت لزوم، می توان تصاویر را به صورت الکترونیکی برای دندانپزشک یا متخصص دیگر ارسال کرد – به عنوان مثال، برای نظر دوم در مورد یک مشکل دندانی – برای تعیین اینکه آیا به یک متخصص نیاز است یا به یک دندانپزشک جدید (در صورت حرکت).

نرم افزار اضافه شده به کامپیوتر می تواند به دندانپزشکان کمک کند تا تصاویر فعلی را به صورت دیجیتالی با تصاویر قبلی در فرآیندی به نام رادیوگرافی تفریق مقایسه کنند. با استفاده از این تکنیک، هر چیزی که بین دو تصویر یکسان است، از تصویر “کاهش” می شود و تنها از قسمتی که متفاوت است، تصویر واضحی باقی می ماند. این به دندانپزشکان کمک می کند تا به راحتی کوچکترین تغییراتی را که ممکن است با چشم غیرمسلح متوجه نشده اند ببینند.

هر چند وقت یک‌بار باید دندان‌ها را رادیوگرافی کرد؟

این اغلب به سابقه پزشکی و دندانپزشکی و وضعیت فعلی شما بستگی دارد. برخی از افراد ممکن است هر شش ماه یکبار نیاز به اشعه ایکس داشته باشند. دیگرانی که اخیراً هیچ بیماری دندانی یا لثه ای ندارند و به طور منظم به دندانپزشک خود مراجعه می کنند، ممکن است هر دو سال یکبار عکس اشعه ایکس بگیرند. اگر بیمار جدیدی هستید، دندانپزشک شما ممکن است به عنوان بخشی از معاینه اولیه و برای ایجاد یک رکورد پایه برای مقایسه تغییراتی که ممکن است در طول زمان اتفاق بیفتد، از اشعه ایکس عکس بگیرد. افرادی که در گروه پرخطر قرار می گیرند و ممکن است نیاز به اشعه ایکس بیشتر داشته باشند عبارتند از:

• فرزندان: آنها عموماً به اشعه ایکس بیشتری نسبت به بزرگسالان نیاز دارند زیرا دندان ها و فک های آنها هنوز در حال رشد است و دندان هایشان کوچکتر است. در نتیجه پوسیدگی می تواند سریعتر به قسمت داخلی دندان، عاج دندان برسد و سریعتر پخش شود.
• بزرگسالان با کارهای ترمیمی گسترده، مانند پر کردن برای جستجوی پوسیدگی در زیر پرکردگی های موجود یا در مکان های جدید
• افرادی که نوشیدنی های شیرین زیادی مصرف می کنند. محیط شیرین شرایط مناسبی را برای ایجاد حفره ها ایجاد می کند.
• افراد مبتلا به بیماری پریودنتال (لثه). اشعه ایکس می تواند از دست دادن استخوان را کنترل کند.
• افرادی که خشکی دهان دارند – که خشکی دهان نامیده می شود – چه به دلیل مصرف داروها (مانند داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد اضطراب، آنتی هیستامین ها و غیره) یا بیماری (مانند سندرم شوگرن، غدد بزاقی آسیب دیده، پرتودرمانی سر و گردن) . شرایط خشکی دهان می تواند منجر به ایجاد حفره شود.
• سیگاری ها اشعه ایکس از دست دادن استخوان ناشی از بیماری پریودنتال را بررسی می کند (سیگاری ها در معرض افزایش خطر بیماری پریودنتال هستند).

برای کسب اطلاعات بیشتر درباره این تجهیزات تخصصی، به وب سایت dentyshine.com مراجعه کنید.

منبع :

https://dentyshine.com/product-category/%D8%A7%D8%AA%D9%88%DA%A9%D9%84%D8%A7%D9%88/